Anonieme getuigenis aan Vrouwenraad
Ik ben niet verkracht. Mijn leven was niet in gevaar. Dat van mijn ongeboren kind evenmin. Ik ben een gewone vrouw, die door eenvoudige domme pech zwanger is geraakt, en daar op dat moment niet klaar voor was.
Valérie Tanghe, ingenieur en afdelingshoofd Infrastructuur bij NRB, voorzitter Amazone vzw/asbl en Beslist Feminist
Als tiener was ik niet specifiek bezig met feminisme. Ik kan ook niet zeggen dat ik bewust seksisme of discriminatie heb meegemaakt als jonge vrouw. En hoewel mijn omgeving me afraadde om als meisje aan de studies ingenieur te beginnen, dacht ik dat dat eerder aan onwetendheid lag bij mijn leerkrachten dan aan hun stereotiepe denkbeelden. Omdat ik nogal eigenwijs was, deed ik die studies toch. Per slot van rekening, met een vader als ingenieur, wist ik wel wat het beroep inhield, en vond ik het even geschikt voor vrouwen als voor mannen….
Naomi De Bruyne
“Zich eerst omhoog poepen en dan komen klagen. Lafaards.”
“Dat ze met naam en toenaam zeggen wie ze zijn, zodat we tenminste een eerlijk oordeel kunnen vellen.”
“Wat een preutse feministische seuten. Een paar flirterige sms’en, mag je dan als man niets meer?”
Assita Kanko is politica (verkozen in Elsene), auteur en kaderlid in een internationaal familiebedrijf. Ze is ook lid van de denktank Liberales en columniste voor De Standaard.
Niet alleen het cynisme dat schaamteloze handelaars aan de dag leggen bij de seksuele uitbuiting van jonge studentes, raakte me de voorbije tijd erg, ook de bevestiging van stereotypes door de Brussels Marathon. De mannelijke winnaar kreeg eerst 1.000 euro, de vrouwelijke slechts 300 euro (DS 2 oktober).
Theun Pieter van Tienoven, vader van drie jonge kinderen, socioloog aan de Onderzoeksgroep TOR VUB
“Kinderen die op zeer vroege leeftijd veel tijd met hun vader hebben doorgebracht, zijn socialer, mentaal weerbaarder, academisch succesvoller, en de lijst gaat maar door. Maar die wetenschappelijke effecten zijn niet de reden om te pleiten voor meer geboorteverlof, wel omdat het vaders zijn. Niets meer en niets minder.”
Vaders spelen een cruciale rol in de fysieke en mentale gezondheid van hun kinderen op latere leeftijd. Onder meer doordat vaders vaak ‘wilder’ spelen en minder baby-gebrabbel gebruiken, hebben ze een positief effect op het leven van hun kinderen.
Aviva Dierckx, voorzitter Liberale Vrouwen
Wij zijn geen andersglobalisten, peaceniks, rakettenbetogers, stakers, antikapitalisten noch geitenwollensokken. Zo’n wijd T-shirt met een slogan vinden wij een fashion crime. Ze vinden ons dan ook een ‘burgerlijke’ vrouwenbeweging. Lipstickfeministen. Maar toch zijn we er, en meer dan bereid om malle roze pussyhats te dragen.
Fatma Arikoglu, stafmedewerker Gelijke Kansen ELLA
Deze blog over antifeminisme, racisme en mannenrechten verscheen eerder op diggit magazine.
Feministische mannen, die bestaan. En gelukkig maar. Hoe meer stemmen er zijn die een einde willen maken aan genderongelijkheid en andere vormen van ongelijkheid, hoe beter. Volgens sommigen kan de aanwezigheid van mannen in feministische debatten het imago van feminisme ten goede komen. Immers, niet zelden worden feministen afgeschilderd als mannenhaters en als het egoïstisch geslacht dat blind zou zijn voor de ongelijkheid die mannen meemaken. Omgekeerd bestaan ook mannelijke – en vrouwelijke – antifeministen die feminisme openlijk verfoeien en zelf een zogenaamde tegenbeweging aanhangen.
Tracy Tansia, parlementair medewerker CD&V, vice-voorzitter Vrouwenraad
De eerste feminist die ik ooit heb ontmoet was mijn vader. Onze opvoeding was een mix van de traditionele Afrikaanse en westerse (Belgische) opvoeding. Mijn vader heeft me altijd gezegd dat, ondanks het gepest omwille van mijn huidskleur, ik trots moest zijn op mijn roots. Hij zei dat ik nooit beschaamd mocht zijn voor mijn afkomst. Nooit. Zwart zijn is geen beperking.
Elien Spillebeen, reportagemaker en vredesvrouw
‘Is een internationale vrouwendag nog wel nodig?’ Lang zullen ze er niet over hebben nagedacht op de redactie van Knack toen ze de vraag voor volgende week moesten bepalen. Het antwoord zal ongetwijfeld variëren van ‘Ja, maar…’ tot ‘Nee, maar…’. Op 8 maart zal de vrouw en de samenleving in verschillende lijstjes, opinies en reportages op de korrel worden genomen. En we doen er maar beter aan mee.
Olivier Pintelon, jonge papa, politicoloog en kernlid van de denktank Minerva
26 september 2016, de geboorte van mijn eerste kind. Het is één van die sleutelmomenten in mijn leven die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. Het was echter ook de start van mijn experiment om arbeid en gezin te combineren. Hoe kijk ik na vijf maanden vaderschap hier tegenaan?
Daphne Rasschaert, alumna Gender en Diversiteit, auteur van ‘Gezocht: Femanisten’, zij-kant
Zanger Ian Thomas vertelt zelfverzekerd dat hij make-up draagt, Obama huilt op zijn afscheidsspeech voor miljoenen kijkers wanneer hij zijn vrouw Michelle bedankt en Brits journalist Tim Samuels houdt in zijn boek Waar is mijn speer een betoog voor een nieuwe mannelijkheid. Langzamerhand slaan meer en meer mannen barsten in de traditionele mannelijke gendernormen. Ze ervaren hoe die maatschappelijke verwachtingen hun keuzevrijheid beperken en weigeren eraan te conformeren. Als jonge feministe ben ik blij met deze mannelijke frontrunners en vind ik het tijd voor een emancipatiebeweging van vrouwen én mannen samen, voor vrouwen en mannen samen.
Annouk Brebels, beleidsmedewerker Liberale Vrouwen
De nieuwe tentoonstelling in het Gallo Romeins museum in Tongeren combineert de hedendaagse kunstfotografie van Marc Lagrange met archeologische artefacten uit de romeinse tijd. Het thema van de tentoonstelling is ‘vrouwelijke schoonheid’. Het schoonheidsideaal bij de Romeinen baseerde zich op Venus, de godin van schoonheid. Ook bij de portretten van Marc Lagrange ziet de toeschouwer het ideale schoonheidsideaal van de vrouw in een hedendaagse context. Het experiment om kunst met archeologie te combineren lijkt weliswaar geslaagd in de tentoonstelling.
Magda De Meyer, voorzitter Vrouwenraad
Wie denkt dat alles geregeld is en de vrouwenbeweging dus overbodig geworden is, kijkt niet verder dan zijn neus lang is. Zelfs als dat zo zou zijn en er niets meer te bereiken valt, dan nog moeten we constant waakzaam zijn. Want mensen- en vrouwenrechten worden al te vlug en te gemakkelijk teruggeschroefd. Kijk naar wat er in Afghanistan gebeurd is, ooit een welvarend land met meisjes en vrouwen die studeerden en werkten.
Sofie Strubbe blogt op www.perfectdayforapicnic.be
Ik zat bijna te huilen bij de reportage over zindelijkheid in het kleuteronderwijs op Pano gisterenavond. Voor wie het gemist heeft: heel veel huilende kleuters, veel natte broeken en enkele ploeterende kleuterjuffen die ons eeuwigdurende respect verdienen. Kleuterjuffen hollen van de ene kakkebroek naar de andere, en hebben amper de tijd om de kinderen iets te leren.
Els Flour, voorzitster Furia vzw
Denkend over m’n engagement in Furia – de vlag waaronder het Vrouwen Overleg Komitee voortaan vaart – beland ik bij het prille begin.
Nozizwe Dube, voorzitster Vlaamse Jeugdraad
Ik ben niet meer op zoek naar semantische discussies over de term ‘feminisme’. Ik ben ze beu. Zeker omdat er velen zijn die ze gebruiken om meer diepgaande discussies over feminisme te belemmeren. Ik wil gelijkheid.
Fatma Arikoglu, stafmedewerker Gelijke Kansen ELLA
Zomer, zon, zee en strand. Dat rijtje aan concepten is na deze zomer nooit meer hetzelfde. Spontaan denken er velen ook het nieuwe woord boerkini bij. Waar zomer, zon, zee en strand steevast gepaard ging met associaties als vakantie en vrije tijd, associëren we het nu met politiek zwaar beladen termen als ‘onderdrukking’, ‘radicalisering’, ‘integratie’ etc. De ‘bevrijding van de vrouw’ op de stranden was opeens een prominent thema. Niet alleen in Nice dacht men de vrouw met politionele macht te moeten bevrijden, ook in ons land werden ballonnetjes opgelaten.
Eva Brumagne, algemeen directeur Femma vzw
Ik ben een feministe tot in de topjes van mijn tenen. Maar het zit niet in mijn DNA. On ne naît pas féministe, on le devient, Beauvoir parafraserend. Feministe word je in vele kleine stapjes.
Jamila Channouf, De Gentse lente vzw
Dagelijks probeer ik er niet vanuit te gaan dat vrouwen zich bevinden in een ondergeschikte positie en continu bedreigd zijn in hun vrouw zijn. Mijn ingesteldheid is dat ik weiger er vanuit te gaan dat ik mezelf ooit zal schikken naar bepaalde ‘eventuele’ rolpatronen en zo trek ik door mijn dynamisch leven.
Olivier Pintelon, lid sociaal-progressieve denktank Poliargus en aanstaande vader
Vandaag is het enigszins een primeur: ik uit me voor het eerst met het label ‘feminist’. De vraag van de Vrouwenraad was het duwtje dat ik nodig had om na te denken over feminisme anno 2016. En ja, ik ben feminist, al is het deels vanuit verlicht eigenbelang. Ik wil geen keuze maken tussen professionele groei en gezin en ik verwacht dat ook niet van mijn partner. Kiezen staat immers al te vaak gelijk aan verliezen.
Olivier Goessens, student geschiedenis, Ondervoorzitter COMAC
In zijn bijdrage aan de blog #BeslistFeminist noemde Peter Mertens, de voorzitter van mijn partij PVDA, zich een “feminist-in-opleiding”. Ik vind de term bijzonder treffend. Ook ik merk dat ik ondanks mijn feministische standpunten nog vaak machistische en seksistische handelingen overneem. Onbewust weliswaar, maar daarom niet minder schadelijk.
Magda De Meyer, voorzitter Vrouwenraad
Iedereen heeft wel een idee over het feminisme. Of geeft een eigen invulling aan het begrip. Er zijn tegenwoordig immers vele verschillende soorten feminisme en feministen. Sommige feministes willen het beleid op alle gebied doen veranderen, andere stellen de stereotypen en seksisme aan de kaak of voeren campagne voor specifieke problematieken. Maar alle feministen v/m hebben dit gemeen: ze komen op voor een samenleving die de gelijkheid tussen vrouwen en mannen als evident beschouwt.
Elvira Buijink, Communications & Media Officer, EWL
En, wat doe jij van werk? Ik werk voor een vrouwenrechtenorganisatie.
Reacties: Wauw, tof! Ja we zijn er nog niet hé, met de vrouwenrechten… (Geeuw) Wat? … Allez! En bestaat er ook een mannenrechtenorganisatie? (Irritant grinnikje) … Amai, is dat nog wel nodig in België? ((On)oprechte verwondering) … Ah, een NGO! En wie betaalt dat allemaal? … Amai, en je collega’s zijn allemaal vrouwen, dat moet raar zijn… word je dat niet beu?
Luc Coorevits, algemeen en artistiek directeur Behoud de Begeerte
Wie even rondom zich kijkt, een krant leest of een geschiedenisboek doorbladert, weet dat er maar één woord van tel is: verbijstering. Mensen in Zuid-Soedan die het qua dagelijks brood met wat onkruid moeten stellen, Donald Trump, de wapenindustrie en de steun van de ene aan het andere, vluchtelingen waarover men spreekt als over een insectenplaag. We staan erbij en kijken ernaar.
Liesbeth Kennes, mede-oprichter en woordvoerder #WSVO
Veel mensen trekken ten strijde tegen genderongelijkheid en seksisme, toch noemen weinigen zich feminist. Een feminist is nochtans gewoon een m/v die streeft naar gelijkheid van vrouwen en mannen. Daar kan toch niemand tegen zijn?
Bieke Purnelle, journalist – directeur RoSa
Of ik eens kon neerpennen waarom ik mezelf feminist durf noemen, in een slordige 600 woorden. Natuurlijk kon ik dat, antwoordde ik onversaagd en zelfzeker. Hoe langer ik erover nadacht, hoe onzinniger de vraag mij leek. Waarom geen anti-feministen vragen waarom ze het niet (willen) zijn? Waarom niet vragen wat mensen ervan weerhoudt gelijke rechten te bepleiten? Zou dat niet stukken interessanter zijn?
Sofie Strubbe blogt op www.perfectdayforapicnic.be
“Het kind heeft pit. Ze weet wat ze wil. Spijtig toch! Spijtig dat ze geen jongen is! Echt spijtig.” (Koning Jozef over prinses Prieel in Kulderzipken)
Toen ik begon te werken, kwam ik in sectoren terecht waar voornamelijk vrouwen werkten, maar mannen de baas waren. Ik keek naar die mannelijke bazen, en vond ze niet noodzakelijk competenter dan hun vrouwelijke collega’s. Zelfverzekerder, dat wel.