Guillaume Van der Stighelen, columnist

De wereld zoals we hem kennen is een mannenwereld. Door mannen bedacht en door mannen geregeld.
Alles is gemaakt door mannen. Politiek, het bedrijfsleven, alles. Het verkeer? Voor mannen gemaakt. De kerk? Ventenclub. Door vrouwen in stand gehouden misschien, maar door mannen gemaakt. Het hiërarchische spel in politiek, religie en economie weerspiegelt de manier waarop mannen zich organiseren om iets te realiseren. Het begrijpt hoe mannen denken. Hoe ze gemotiveerd geraken. Hoe ze tot resultaten komen. Het kent de humor, de competitiegeest, het ernstig zijn als het moet en het onnozel doen achteraf. Het kent en erkent de spanning en het biedt ook de ontspanning. Mannen voelen zich thuis in die wereld. Een wereld die gemaakt is voor en door mensen die kunnen focussen. Mensen die de kleinste banaliteit kunnen behandelen alsof er niets anders in de wereld belangrijk is. Mannen dus.

Het is ook een wereld die weet hoe je mannen tevreden maakt over zichzelf. Met punten. Punten op school, punten in het spel. En later model 3, 5 of 7 om naast die van de buur de parkeren. Geef een man punten om te scoren en hij is gelukkig. Ook al branden intussen de aardappelen aan, ligt de kleinste te huilen en hangen de sokken overal waar ze uitgedaan zijn. Mannen weten precies hoeveel punten hun voetbalteam nog moet behalen om over te gaan naar een hogere klasse. Ze weten precies hoe lang hun boot moet zijn om te passen bij hun stand.

Niet dat mannen egoïstisch zijn.

Integendeel. Als mannen iets doen, is het meestal om indruk te maken op hun vrouw. Mannen willen maar één ding: hun vrouw gelukkig maken. Alleen, ze hebben zo hun eigen idee van wat een vrouw gelukkig maakt. Als ze na een hele nacht vissen apetrots met drie spierinkjes thuiskomen en er staat geen fanfare klaar om hen toe te juichen, dan zijn ze helemaal het noorden kwijt. Dan mag het visgerij twee keer meer gekost hebben dan die nieuwe schooltas die er vorige week niet afkon. En dan mag het aas tien keer het bedrag gekost hebben dat je voor drie visjes betaalt in de supermarkt, schoongemaakt zonder dat het aanrecht onder bloed en kleverige slijmschubben zit. Het gaat er bij een man niet in. Waarom is een vrouw niet diep gelukkig met zo’n vangst? Het zorgt voor een grote teleurstelling bij de man. Maar ook daar heeft de wereld, zijn wereld, iets op bedacht. De kroeg in het dorp, waar hij aan de toog nog andere mannen kan vinden die vrouwen hebben die niet tevreden te stellen zijn. En waar alcohol in tegenstelling tot andere verdovende middelen vrij verkocht wordt, een voordeel als je zelf de wetten schrijft.

De wereld zoals hij vandaag in elkaar steekt is één groot pretpark voor mannen. Met allerlei attracties, activiteiten en instanties, speciaal ontworpen om de man het gevoel van belangrijkheid te geven waar hij zo aan gehecht is. Carrière, clubs, raden van bestuur. Diners en keynotes. Kaartavonden. Vergaderen om te overleggen wat de meest geschikte plek en tijdstip kunnen zijn voor de volgende vergadering. Met voorzitters en penningmeesters. Een titel hebben. Een expert zijn, maakt niet uit in wat. Aan de top staan van welke reeks dan ook. Er staan biljarts voor hem klaar en mountainbikes. Er zijn gewichten om op te tillen en namen van wielrenners om te onthouden. Er zijn aangebrande moppen om te vertellen en piano’s om te verhuizen.

Kortom, het is een misvatting dat de wereld een mannenwereld is om vrouwen te pesten. De wereld is een mannenwereld om mannen te behagen. Omdat hij nu eenmaal door mannen tot stand werd gebracht.

Je kan van zo’n wereld niet verwachten dat die vrouwen aanvoelt. Mannetjes snappen mannetjes. Mannetjes snappen vrouwen niet.

Als vrouwen een wereld willen waarin voor hen evenveel lol te beleven valt als voor mannen, dan wordt het tijd dat ze zich gaan moeien met hoe die wereld in elkaar steekt.